W dniu 12 września 2023 r. uczniowie naszej szkoły wraz z nauczycielami udali się do kina „Świt” na film: „Raport Pileckiego”.
Długo czekaliśmy na filmowy pomnik rotmistrza. ,,Raport Pileckiego” to coś więcej niż poprawny, rzetelny i realistyczny wojenny pejzaż. To skala cierpienia i sposób jego przedstawienia. Mimo upływu czasu, nadal szokuje pogarda wobec ludzkiego życia i dehumanizacja, przejawiana przez hitlerowskich i stalinowskich katów.Warto podkreślić, że przy całej aurze martyrologii, wyeksponowaniu wątków patriotycznych, honoru i szlachetności Pileckiego – naturalizm i ludzki pierwiastek zdołały ochronić film przed nadmiernym patosem.
Witold Pilecki (1901 – 1948) to uczestnik walk o niepodległość, wojny z bolszewikami oraz kampanii wrześniowej 1939 roku. W okupowanej Warszawie był jednym z twórców Tajnej Armii Polskiej. W 1940 roku rotmistrz Pilecki sprowokował swoje aresztowanie przez Gestapo i jako Tomasz Serafiński trafił do obozu koncentracyjnego w Auschwitz, gdzie otrzymał numer 4859. Przez trzy lata pobytu w obozie Auschwitz zorganizował siatkę konspiracyjną i przesyłał meldunki, w których opisywał szczegółowo zbrodnicze funkcjonowanie obozu. Organizacja stworzona przez niego w obozie przyjęła nazwę Związek Organizacji Wojskowych i z biegiem czasu rozrosła się do wielu komórek ulokowanych w kilku komandach. Należeli do niej m.in. narciarz Bronisław Czech i artysta rzeźbiarz prof. Xawery Dunikowski. Objęła nawet kilku więźniów funkcyjnych. Nawiązano kontakty z ludnością cywilną poza obozem, którą wykorzystano dla przerzutu lekarstw. Konspiracja miała także własny sąd, wydawała wyroki śmierci na kapusiów, które wykonywano przy pomocy wszy zakażonych tyfusem albo zamieniając kartoteki więźniów z wyrokami śmierci wydanymi przez Niemców. Zagrożony dekonspiracją 27 kwietnia 1943 podjął wraz z dwoma współwięźniami udaną próbę ucieczki. Działał w Kedywie, czyli Kierownictwie Dywersji Komendy Głównej Armii Krajowej. W powstaniu warszawskim dowodził jednym z oddziałów zgrupowania Chrobry, a po jego upadku trafił do niemieckiej niewoli. Po zakończeniu II wojny światowej otrzymał przydział do II Korpusu Polskiego. W grudniu 1945 roku na rozkaz gen. Władysława Andersa wysłano go do Polski, by prowadził działalność wywiadowczą.
8 maja 1947 r. został aresztowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa, był torturowany i oskarżony o działalność wywiadowczą na rzecz rządu RP na emigracji. 3 marca 1948 r. przed Rejonowym Sądem Wojskowym w Warszawie rozpoczął się proces tzw. grupy Witolda.Rotmistrz Pilecki został oskarżony o nielegalne przekroczenie granicy, posługiwanie się fałszywymi dokumentami, brak rejestracji w Rejonowej Komendzie Uzupełnień, nielegalne posiadanie broni palnej, prowadzenie działalności szpiegowskiej na rzecz Andersa oraz przygotowywanie zamachu na grupę dygnitarzy MBP. Prokuratorem oskarżającym Pileckiego był mjr Czesław Łapiński, przewodniczącym składu sędziowskiego ppłk Jan Hryckowian (obaj byli dawnymi oficerami AK).
15 marca 1948 roku Witold Pilecki został skazany na karę śmierci i stracony 25 maja 1948 roku. Podczas ostatniego widzenia z żoną powiedział: „ Ja już żyć nie mogę, mnie wykończono, Oświęcim to była igraszka”. Egzekucja przez strzał w tył głowy miała miejsce w więzieniu na ul. Rakowieckiej. Miejsce pochówku rotmistrza nie zostało ujawnione.
Unieważnienie wyroku w sprawie Witolda Pileckiego oraz pozostałych sądzonych wraz z nim w 1948 roku, nastąpiło dnia 1 października 1990 roku. Wojskowy Sąd Najwyższy uwolnił skazanych od stawianych im zarzutów. W roku 2006 rotmistrz Pilecki został pośmiertnie odznaczony Orderem Orła Białego. Od początku do końca oddany Polsce, odważny, niezłomny, uduchowiony i honorowy – wszedł do panteonu bohaterów narodowych.
Oprac. M. Nikiel
